Veel te duur voor 1 boer

Toen ik een jongetje van 10 jaar oud was, had ik diep ontzag voor maismaaimachines.

Ik ben opgegroeid in een dorp vlakbij Arnhem. Wij woonden aan de rand van het dorp, vlakbij de weilanden.

In veel weilanden groeide gras, en graasden koeien of paarden. Op andere stukken grond werd mais verbouwd.

Het mais stond in rechte rijen op het land. Het was leuk om er verstoppertje in te spelen. Je moest alleen uitkijken voor de scherpe bladeren – ik heb regelmatig mijn handen en armen eraan open gehaald.

Het mais dat daar werd verbouwd, was voer voor koeien. Ik heb een keer geprobeerd om er popcorn van te maken, maar dat was echt niet te vreten.

Als de mais een stuk groter dan mijzelf gegroeid was, zo tegen eind september, begonnen de boeren hun velden met mais te oogsten.

Met van die enorme hakselaars. Maismaaimachines die in één keer een paar hele rijen mais ‘opvraten´, stuk hakselden, en achter de machine weer uitspuugden. Een andere, behendige boer reed met zijn tractor ernaast, en precies even hard als de maismaaimachine. Hij ving de straal met gehakselde mais keurig op in zijn aanhanger.

Mijn vader legde mij uit dat zo’n machine enorm veel geld kostte. Zoveel dat 1 boer dat niet snel zou kunnen betalen. Daarom kochten veel boeren samen één zo’n machine. Als het mais gemaaid moest worden, gebruikten ze om de beurt de maismaaimachine.

Slim!

Ik bedacht mij wel dat ik dan graag de boer zou willen zijn bij wie de machine in de schuur stond. Dan kon ik zelf bepalen wanneer ik mijn mais zou maaien.

Ik vond het alleen wel vreemd dat iedereen in onze straat een eigen grasmaaier had.

Wij hadden er 1, maar onze beide buurmannen ook. En de buurmannen daarnaast ook.

De grasmaaier gebruikte je ook bijna nooit, en zou je ook prima samen kunnen delen.

Hetzelfde geldt voor auto’s.

Die zou je ook kunnen delen.

Alleen zijn veel mensen blijkbaar net zoals ik: je wil graag die boer zijn bij wie de maismaaimachine in de schuur staat. Of in het geval van een auto: bij wie de auto voor je deur staat.

Zolang auto’s nog te betalen zijn, zal het zo blijven, denk ik.

Als auto’s net zo duur worden als maismaaimachines (een tweedehands veldhakselaar van 10 jaar oud heb je vanaf € 100.000), gaan we die misschien ook wel delen.

Maismaaimachines ben ik niet gaan verhuren, maar auto’s wel.

Het is nog geen september, maar je kunt er wel 1 huren.

Voor morgen, voor het paasweekend of voor volgende week.